بسم رب الشهداءوالصدیقین

حجاب و عفاف ابزاری برای انسان کامل

یکی از شاخه­ های نو پدید روان­شناسی، روان­شناسی کامل است که موضوع آن شاخة علمی، انسان رشد یافته است. تعریف این انسان عبارت است از انسانی که نیازهای سطوح پایین (جسمانی، ایمنی، تعلق، محبت و احترام) را پشت سر نهاد و در پی استفاده از توانایی­ها و قابلیت­های خود بوده به دنبال به فعلیت رساندن و تحقق خویشتن است.[1]

به نظر برخی روان­شناسی، مهم­ترین و مؤثرترین عامل در رشد شخصیت انسان، برآوردن معقول نیازهای روانی است. انسان سالم، نیازهای روانی خود را از راه­های خلاّق و عاقلانه ارضاء می­کند و انسان ناسالم از راههای غیرمعقولانه.

برخی، این نیاز را تعبیر نیاز به «خوشکوفایی» آورده و معتقدند اگر شرایط به گونه­ای فراهم شود که افراد بتوانند همة ظرفیت­های درونی و استعدادهای مکنون خود را بشناسند، در حقیقت، تحقق نفس در آنها تجلی می­یابد و خود شکوفایی برای آنان ایجاد می­شود.

بنابراین با داشتن حجاب و پوشش صحیح که نیازهای سطوح پایین را پوشیده نگاه می­دارد و در جایگاه خود قرار می­دهد می­توان این نیازها را پشت سر نهاد و بر روی قابلیت­ها و توانایی­ها متمرکز شد و استعدادهای بالقوه را بالفعل کرد. این همان انسان رشد یافته و به تعبیر قرآن کریم، انسان کامل و سالم است که انرژی و نیروی خود را صرف نیازهای مهم­تر و ارزشمند خود می­کند.[2]